Geslaagde workshop!

Niet het eerste creatieve wapenfeit van 2013, wél het eerste waarover geblogd wordt: de workshop zilverklei die ik verleden week-end gevolgd heb bij Atelier Pallasart.

Ik wou al heel lang eens iets uit zilverklei proberen te maken, en kwam na wat gegoochel met Google uit op de webpagina van Pallasart. Het concept beantwoordde perfect aan wat ik zocht: na een deskundige uitleg, ook voor complete beginners als ik, word je begeleid in het maken van je werkstuk (volledig naar eigen goesting, zoals uit de foto's hieronder zal blijken) en 's avonds met je werkstuk terug naar huis.

Ik schreef me dus in voor een workshop, en keerde zaterdagavond tevreden terug met een unieke ring, maar ook met 2 paar oorringen (ik pik ze zondag op, op de Dag van de Ambacht). Kortom, een aanrader!

Ring met alles erop en eraan: gevijld om de inkepingen te maken naar believen, textuur aangebracht én steentjes!

2 paar oorstekertjes mét textuur - jippie!

Nog een paar sfeerbeelden van het bakproces:

In de oven ...

In de oven - ring in de fik!

Net uit de oven - het zilverklei is fluo-oranje!

De laatste van 't jaar ...

Een blogpost op de laatste dag van 2012, kwestie van het jaar mooi af te ronden en vooruit te kijken op wat komen zal ... Want dat er veel op stapel staat in 2013, dat staat buiten kijf! Ik heb zoveel projectjes die ik graag wil afwerken! Even een kort overzicht:
- de Cosmo bag afwerken, eindelijk. Ik heb de buitenkant al helemaal in elkaar gestoken, al stukken voor de binnenkant geknipt, maar that's it. Die tas moet af!
- de reversible bag die ik in de Kringloopwinkel van Wespelaar startte (voor de stoffenbeurs die ze daar organiseerden) moet ook afgewerkt worden ...
- een A-lijn rok die al keilang moet afgewerkt worden (alles is genaaid, behalve het beleg ...)
- de tassen voor Boekencargo; alles is geknipt, de handvaten zijn gestikt, maar de tassen moeten nog in elkaar gezet worden. Dat klusje moet ook geklaard worden!

Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel. Tussen de werkzaamheden voor het doctoraat (de afwerking en verdediging van dat werkstuk is wel mijn verwezenlijking van het jaar, ja), heb ik een reversible bag genaaid tijdens een IKEA-workshop, een hoesje genaaid voor mijn agenda, wat oorringen gemaakt (een inhaalfotosessie komt wel op de blog in 2013!), een mini-moestuin op mijn balkon aangelegd, taartjes en koekjes gebakken, etc. Meer van dat in 2013, en nog meer naaiplannen!
Het lief vroeg recent wat mijn voornemens voor het nieuwe jaar waren, als ik daar überhaupt aan meedeed. Ik dacht er de laatste dagen over na, en ik denk wel dat ik een aantal haalbare kaarten kan aanduiden:
- wat meer tijd voor naaiprojectjes uittrekken. Ik heb ben een aantal nieuwe boeken rijker, waaronder "A bag for all reasons" van Lisa Lam, waarvan de rugzak en de satchel zeker op mijn "to do" list staan. Ik heb ook mijn zinnen gezet op het kleedje op de cover van dit tijdschrift ... Ik heb ook tijd nodig voor bovenstaande projecten, en er zijn nog zoveel dingen die ik wil maken, zoals een aantal knuffels uit dit boekje ...
- wat meer sporten (boogschieten en zwemmen). Ik zet het jaar alvast goed in: vrijdag ben ik gaan boogschieten en heb ik moeten beloven nu woensdag te komen trainen ...
- verder mijn "goede initiatieven" uit te bouwen, zoals mijn planten- en moestuinbalkon, zelf brood bakken, zelf koekjes te bakken, wat meer te koken, juwelen maken, ...

- stipter zijn. Dat is zeker een werkpunt, aangezien ik vaak ergens te laat kom ... Ik "vergeet" te vaak de reistijd in te calculeren ;-).

- het rustiger aan doen op professioneel vlak. Klinkt wel niet zo haalbaar, aangezien ik moet publiceren om "in" te blijven, 2 jobs (technisch gezien: 3) moet combineren tot eind augustus én iets nieuws moet vinden voor vanaf september ...
- positiever denken. Ik zal me moeten dwingen om het positieve van de zaken te zien, en niet minder stil te staan bij wat niet zo goed lukt of meevalt ... Zeker ook een werkpunt.

Wanneer ik de blogpost zo herlees, bedenk ik dat ik er eigenlijk naar uitkijk. 2012 was een transitiejaar, zwaar op persoonlijk en professioneel vlak, maar het is uiteindelijk gelukt. Ik kijk ernaar uit om in 2013 verder te bouwen op wat ik heb kunnen afwerken en op wat ik gestart heb, om nieuwe uitdagingen aan te gaan. Ik vermoed dat er van de goede voornemens een deel zal wegvallen wanneer het werk weer zijn tol gaat eisen en er weer een boel dingen op hetzelfde moment zullen samenkomen, daar ik ben realistisch genoeg voor. Toch wil ik even dat gevoel vasthouden dat er ondanks alles een mooi jaar af te sluiten valt, en dat er mij een mooi 2013 te wachten staat, vol (liefst aangename) verrassingen. Ik kijk er naar uit, en jullie hopelijk ook! Fijn 2013!

Veraco love - the sequel

Hier bleek al dat ik een zwak had voor Veraco glaswerk. Ik vind het eenvoudig, mooi, kleurrijk. Meer moet dat niet zijn :-).
En tijdens mijn tripjes naar de kringloopwinkel de laatste maanden vond ik af en toe iets om mijn ontluikende verzameling aan te sterken. Ik blijf ook verschillende kommetjes, schaaltjes en kopjes vinden! Ik laat jullie natuurlijk graag meegenieten van mijn vondsten!

3 blauwe vierkante schaaltjes

2 groene ronde schaaltjes

2 kommetjes

en 8 (!) grote kopjes en bijhorende schoteltjes

Agenda - voor en na

Zoals ik hier al aankondigde, schiet ik terug langzaamaan in actie. Mijn laatste snelle naaiprojectje: een hoesje voor mijn agenda.

Een agenda heb ik echt nodig om alles in gedachten te houden, om lijsten en to do's in te noteren, om afspraken vast te leggen, of gewoon om erin te kunnen bladeren, en terug te weten wat ik een paar maanden geleden deed, of waarmee ik bezig was. Dan open ik een agenda, blader ik even en komt het allemaal terug ... of bijna!

Op de KdG geven ze standaard een keihandige agenda aan alle lectoren en docenten (keihandig omdat er 1 volledige bladzijde per dag is. Dat heb ik echt nodig!), maar de kaft kon wel wat beter. Dus dacht ik er maar een hoesje voor te naaien, met mijn favoriete stof: de Sioux black van Petit Pan. Oh man, wat vind ik dat 'n mooi stofje!
Ik volgde de handleiding van By MiekK, en in de kortste keren zat het in elkaar - ik heb gewoon nog een extra topstitch toegevoegd, wat ik by the way niet zo simpel vind als men laat uitschijnen - recht langs de rand stikken is blijkbaar niet echt mijn sterkste punt.
Maar het resultaat mag er wezen, en ik haal mijn agenda met nog meer plezier boven :-).

voor ...

en na!

En bijkomend voordeel: nu past het bij mijn pennenzakje en zakdoekhoesje!

Iron lion zion

Tijd om deze blog weer eens op gang te krijgen! Doctoraat is af (en glansrijk verdedigd ondertussen, all right!), maar ik kom pas traagjes terug in beweging ...
Daarom post ik hier iets dat mijn mama, aka the amazing crafter, op verzoek van mijn broer, reggaefan, gebreid heeft. En het mag gezegd worden: het is echt een knappe trui!

Is het echt al zo lang geleden?

'n nieuwe blogpost ... Ik kan niet geloven dat het al oktober is. Hoewel het hier erg stil is geweest, heb ik niet stilgezeten, werkgewijs that is. Mijn doctoraat is ingediend, binnen 2 weken weet ik of ik "tot de openbare verdediging word toegelaten", wat ik toch wel spannend vind. Ik zal het pas geloven eens ik het op 15 oktober uit de mond van mijn promotor hoor (en ik zal die bellen van zodra mijn lessen voorbij zijn). Want ja, niet alleen staat er mij 'n verdediging te wachten, maar ik combineer sinds september een 70% lesopdracht in Antwerpen aan een 30% wetenschappelijk medewerkersmandaat in Leuven ... Druk druk dus, maar ik neem de creatieve draad langzamerhand terug op (zoals gisteren bij de Stoffen Madammen, waar ik mijn Cosmo bag een stukje meer in elkaar stak), bak brood en koekjes, herstelde mijn armband van bij Silver & Stone dat al 'n dik half jaar er in stukjes bij lag, maakte oorbellen, ... Het komt terug, foto's volgen later, nu moet ik mijn lessen voor morgen voorbereiden ;-)

zondagskoersers

Het is 'n zonnige zaterdagmorgen, in het mooie Leuven. Je rijdt terug naar je appartement nadat je je lief terug thuis hebt afgezet, met 'n fiets in de koffer waarvan het voorste wiel werd gestolen. Altijd fijn op 'n zaterdagochtend. Soit.
Je ziet ze al van ver afkomen, de drie coureurs die denken dat de verkeersregels niet op hen van toepassing zijn. Eerste rode licht genegeerd, maar niet zo erg, zie je ze al denken, niemand kan inslaan. Ze stoppen toch al, moeizaam, aan het tweede verkeerslicht, waar je ook staat. Daar moeten ze wel stoppen, auto's slaan af terwijl zij rechtdoor moeten rijden.
Op de Tiensesteenweg, over de sporen, denken ze ook al dat ze niet allemaal op het fietspad moeten. Eentje rijdt erop, de andere ernaast, op de weg. Tweevaksweg, je kan ze niet voorbijsteken, want al bij al zou dat toch wel veiliger zijn, als je ziet hoe ze rijden, maar er rijden andere mensen naast je, dus je blijft er netjes achter.
Tot ze plots beslissen om over te steken, en op het tweede vak te rijden. Dan denk je toch van, "het fietspad is aan de andere kant, mannen". Chance dat je ook niet snel rijdt, maar aangeven dat ze ergens gaan afslaan waar je dat niet verwacht, dat is ook teveel gevraagd. Je bent verontwaardigd genoeg om het hen ook te melden. En dan begint het, hé, de verwijten. Dat je 'n ambetante teef/hoer/etc. (schrap wat niet past - of nee, neem ze maar allemaal!) bent. Dat je je bek moet houden en dat je maar "wat lullen moet gaan afzuigen". En het blijft maar verdergaan. Omdat je je mond niet gehouden hebt en coureurs die niet reden waar ze moesten rijden erop hebt gewezen dat het fietspad niet in het midden van de rijweg lag. Het ergste, naast de dreiging op mijn nummerplaat op te nemen (en om er later godweetwat mee te gaan doen, we gaan er niet aan denken) vind ik de platte, seksistische verwijten die ik heb moeten slikken. Daar kan je gewoonweg niet op reageren. Ik ben een hoogopgeleide vrouw, maar ik moet toch maar "wat lullen gaan afzuigen" (of "aller sucer des bites" I quote, pardon my French). Is dat echt het eerste dat bij die mannen opkomt, vrouwen seksistische opmerkingen naar het hoofd slingeren? Ik moest denken aan die documentaire, Femme de la rue. Zonder mij in dat specifieke debat te willen mengen, het waren hier geen allochtone mannen, het was niet in de Anneessenswijk in Brussel, het waren gewoon drie pipo's op een fiets, die dachten dat ze het allemaal maar mochten, dat niemand er iets op zou zeggen en het was in Leuven, aan het kruispunt aan de Tiensepoort. Die drie discrediteren ook de andere, normale coureurs die ook op blitse koersfietsen rondrijden in strakke pakjes, maar wel doorhebben waar ze mogen/moeten rijden en andere mensen niet automatisch seksistische praat naar de oren slingeren. En hoe moet je zo'n gevallen in godsnaam melden, laat staan live registreren?

Voilà, het moest mij van het hart, want ik ben ervan aangedaan. Mijn eerste reflex is niet om mensen verwijten, en dan nog zeker geen seksueel getinte praat, naar de oren te slingeren als ik iets mispeuter. Ik word er misschien niet graag op gewezen, maar dan zwijg ik. Ik heb vandaag gedurfd om mijn mond niet te houden, en ik heb er persoonlijk 'n prijs(je) voor betaald. 'n Bluts in de pantser die mensen noodgedwongen rond zich optrekken, om tegen zo'n stootjes te kunnen. Maar dat zal me niet tegenhouden om nog 's mijn mond open te doen. Ik moet wel denken aan hoe ik me de volgende keer misschien beter tegen zo'n individuen kan weren. Alle suggesties welkom.